dotyczyć jednego lub kilku preferowanych produktów. Ponadto dziecko cierpi n zaburzenia mowy, zatem kontakt z otoczeniem jest znacznie utrudniony. Można zauważyć również nietypowy sposób zabawy i wyraźny brak zainteresowania innymi osobami (Bilikiewicz, 2008). Dla wielu rodziców bardzo bolesny jest brak lub bardzo nikły kontakt wzrokowy dziecka z najbliższymi. Widać to szczególnie podczas zabawy z autystykiem, który często nie reaguje na głos opiekunów a nawet na własne imię. Dziecko również może wykazywać nadwrażliwość w obszarze każdej modalności zmysłowej oraz mogą występować zaburzenia snu (Pisula, 2010). Oczywiście nie wszystkie dzieci ze zdiagnozowany autyzmem będą funkcjonowały w opisany powyżej sposób. Wszystko zależy od normy intelektualnej, poziomu rozwoju oraz od stopnia zaburzenia.
Wiele autystów, których funkcjonowanie jest w normie intelektualnej zajmuje się kształtowaniem i dokładnym studiowaniem swojego hobby. Chociaż ich zainteresowanie może dotyczyć wąskiego obszaru, z wielką wnikliwością i cierpliwością się mu poświęcą. Ponadto autysta może nieraz zaskoczyć otoczenie swoją ogromną i ciekawą wiedzą na dany temat. Rozwijając swoje zainteresowanie, może zostać specjalistą w danym obszarze. Wysokofunkcjonujący autyści niewiele różnią się od osób zdrowych. Jednak każdy powinien wiedzieć, że osoba taka włożyła ogromną pracę w to by odnaleźć się w otoczeniu. Dlatego tak ważna jest wczesna interwencja, by pomóc dziecku rozwijać się i razem walczyć z trudnościami.
Teoria umysłu koncentruje się wokół zdolności, dzięki którym człowiek potrafi zachować się w nowej dla niego sytuacji. Podłożem tej umiejętności jest prawidłowe operowanie symbolem, stworzenie wspólnego pola uwagi oraz różnicowanie swoich potrzeb i myśli od perspektywy kogoś innego (Pisula, 2010). Takie domyślanie się co ktoś teraz myśli i czuje może sprawiać autystykom problem.
Zaburzenie w obszarze teorii umysłu skutkują pogorszeniem funkcjonowania dziecka w przestrzeni społecznej. Autystyk może zamknąć się w swoich przewidywalnych i bezpiecznych schematach by uniknąć lęku i napięcia w interakcji międzyludzkiej. Deficyt w tym obszarze powoduje problem w zrozumieniu naprzemienności interakcji, udziału emocji rozmówcy w przebiegu kontaktu, używania metafor czy technik manipulacji (Pisula, 2010).
Neurony lustrzane pozwalają człowiekowi zrozumieć kontekst sytuacji społecznej oraz stworzyć zachowanie adaptacyjne do wymogów otoczenia. Działanie tych komórek jest podstawą teorii umysłu (Szwajda, 2014). Dzięki prawidłowej aktywności tego obszaru dziecko ma umiejętność odzwierciedlania stanów innych ludzi, co powiązane jest ze społecznym uczeniem się
