Na forach internetowych dla osób zmagających się z nowotworem możemy przeczytać historie ludzi, którym choroba zmieniła dotychczasowe życie. Wiele osób zmagających się z rakiem po leczeniu chemioterapią skarży się na szereg skutków ubocznych w postaci dolegliwości fizycznych. Niektórzy oprócz klasycznych objawów, które najczęściej współwystępują przy takiej formie kuracji, opisują także problemy ze skupieniem uwagi, zaburzenia koncentracji i pamięci. Martwi ich pogorszenie funkcjonowania intelektualnego, które może dokuczać zarówno w pracy, jak i w życiu codziennym.
Przyjrzyjmy się wybranym wypowiedziom z forum internetowego (przytoczone wypowiedzi pochodzą ze strony: http://amazonki.net):
Badania kliniczne pokazują, że problem zaburzeń procesów poznawczych po zastosowaniu leczenia cytostatykami (leki przeciwnowotworowe) dotyczy około 8-39% pacjentów, u których stwierdza się trudności w funkcjonowaniu kognitywnym na podstawie badań przeprowadzanych rzetelnymi testami psychometrycznymi. Uważa się, że najbardziej nasilone objawy występują w trakcie samej terapii farmakologicznej, łagodniejąc po jego zakończeniu. Pacjenci jeszcze do niedawna skarżyli się, że mimo zgłaszania rozmaitych skarg dotyczących najczęściej zaburzeń pamięci oraz koncentracji uwagi, nie otrzymywali żadnej pomocy oraz wsparcia ze strony lekarzy. Obecnie jednak pojawia się coraz więcej badań, które potwierdzają i wyjaśniają to zjawisko, nazywane często „Chemobrain”. „Chemobrain” to zespół zaburzeń poznawczych, najczęściej łagodnych, występujących u pacjentów z chorobą nowotworową, u których stosuje się chemioterapię.
Zaburzenia poznawcze dotyczą najczęściej:
Dlaczego chemioterapia może w tak znaczny sposób zaburzać funkcjonowanie naszego mózgu? Prawdopodobnie wiele zależy od profilu genowego pacjenta, a także od rodzaju stosowanej terapii. Podkreśla się także duże znaczenie stanu emocjonalnego oraz strategii radzenia sobie ze stresem. Badania pokazują, że depresja, poczucie wyczerpania psychofizycznego oraz nadmierna ilość emocji negatywnych są czynnikami często współwystępującymi z zaburzeniami procesów poznawczych. Naukowcy twierdzą, że same cytostatyki stosowane w leczeniu wpływają na zmiany metaboliczne w mózgu, mogą uszkadzać neurony i zakłócać transfer między nimi. Oprócz tego należy pamiętać, że pacjenci onkologiczni są poddawani także innym zabiegom, między innymi radioterapii oraz leczeniu chirurgicznemu, co również może wpływać na jakość funkcjonowania ich mózgu.
Oczywiście pracę umysłu można wspomagać poprzez rozmaite treningi. Ich rodzaj zależy od typu stwierdzonych zaburzeń. Problemy z uwagą możemy rehabilitować między innymi za pomocą metod komputerowych, treningów behawioralnych oraz technik relaksacyjnych. W przypadku dysfunkcji procesów pamięciowych w ostatnich latach największym powodzeniem cieszą się wspomagające programy komputerowe. Zaburzenia funkcji wykonawczych mogą być wspomagane przez trening umiejętności sprawowania kontroli nad własnymi działaniami, obejmując procesy podejmowania decyzji oraz rozwiązywania problemów. Pomocny okazuje się także trening behawioralny oraz wsparcie najbliższego otoczenia i profesjonalna opieka psychologiczna.
Analizy pojedynczych przypadków ludzi poddanych chemioterapii mogą nam wskazać rzeczywistą sprawność funkcjonowania poznawczego pacjentów. W analizie przeprowadzonej przez Agnieszkę Pietrzyk sprawdzano funkcje intelektualne dwóch osób poddanych leczeniu cytostatykami. Badano dwójkę przyszłych studentów, chłopaka i dziewczynę, u których nowotwór rozpoznano po maturze, a leczenie zakończono przed rozpoczęciem studiów. Po cyklach chemioterapii uskarżali się na pogorszenie funkcjonowania intelektualnego. W ramach pomocy zaproponowano im wsparcie w postaci pomocy psychologicznej oraz terapię farmakologiczną. W warunkach polskich do oceny różnych funkcji poznawczych stosuje się najczęściej skalę inteligencji Wechslera, którą ze względu na satysfakcjonującą rzetelność wykorzystano również w tym przypadku. Okazało, że wyniki uzyskane po leczeniu są niższe niemal w każdej skali. Dziewczyna z powodu urazu i lęku przed przyjmowaniem kolejnych leków, odmówiła zastosowania farmakoterapii. Niemniej jednak poddana treningom stymulującym sprawność mózgu, stwierdziła, że po terapii zauważa poprawę, aczkolwiek nadal doskwierały jej deficyty, dlatego uznała, że takie zajęcia, mimo że pomocne, nie są w jej przypadku wystarczające. U badanego mężczyzny również stwierdzono pogorszenie we wszystkich możliwych skalach testu inteligencji Wechslera. Po zakończeniu leczenia skorzystał z treningu poznawczego oraz farmakoterapii wspierającej funkcje intelektualne. Znacząco polepszyła się większość procesów poznawczych. Nadal jednak skarżył się na zaburzenia uwagi i niski poziom energii umysłowej.
Warto pamiętać, że bardzo dużą rolę odgrywa stan emocjonalny pacjentów. Depresja i obniżenie nastroju również mogą być wiodącymi czynnikami zakłócającymi podstawowe procesy intelektualne. Bardziej dogłębna analiza tego problemu może pomóc opracować skuteczniejsze terapie, a każdemu pacjentowi zapewnić odpowiednie wsparcie.
Literatura:
|
|
|
|