Nie jest możliwe przeniesienie infekcji z człowieka na człowieka przez kontakt bezpośredni [4]. Epidemie zapalenia mózgu o tej etiologii mogą występować nagle i przybierać duże rozmiary z uwagi na fakt, iż rezerwuarem wirusa są komary. Pierwsza epidemia zapalenia mózgu, w której wyizolowano wirus jako czynnik etiologiczny, wystąpiła w Saint Louis w 1933 r, stąd też nazwa wirusa. Do infekcji dochodzi zwykle latem i wczesną jesienią [3].
Czynniki ryzyka
Roczna zapadalność na zapalenie mózgu Saint Louis wynosi: 0.003-0.752 przypadków na 100.000 mieszkańców. Epidemie występują od sierpnia do października, jednak w miejscach o łagodniejszym klimacie zachorowania obserwowane są przez cały rok [6].
Objawy i diagnostyka
Infekcja zwykle przebiega bezobjawowo. Jeśli jednak objawy wystąpią, wówczas przypominają klasyczne objawy zapalenia mózgu. Czasem też pacjent prezentuje symptomy aseptycznego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych lub nieswoistej choroby wirusowej [2].
Objawy zapalenia mózgu mogą wystąpić nagle, ale też bywają poprzedzane dolegliwościami prodromalnymi, jak bóle głowy, mięśni, gardła, gorączka, nudności i wymioty. Ból głowy stopniowo narasta i pojawia się sztywność karku. Do pozostałych objawów zaliczamy drżenia zamiarowe, obecność odruchów patologicznych, zaburzenia ze strony nerwów czaszkowych i splątanie. W zapaleniach mózgu Saint Louis o ciężkim przebiegu występują zaburzenia świadomości, w tym stany majaczeniowe, śpiączka i osłupienie, a także objawy ogniskowe. Rzadko dochodzi do wystąpienia napadów drgawkowych. Jeśli jednak wystąpią są niekorzystnym czynnikiem rokowniczym [2].
Zapalenie mózgu spowodowane charakteryzuje ostry przebieg. Do wyzdrowienia może dojść po około 3-4 tygodniach. Niestety walkę z chorobą zakończyć też zgon. Do powikłań po przebyciu infekcji zaliczamy bóle głowy, bezsenność, szybkie męczenie się i zaburzenia pamięci, które utrzymują się nawet do kilku lat. W przypadku 1/4 pacjentów, którzy wyzdrowieli stwierdza się porażenia nerwów czaszkowych, afazję, porażenie połowicze i zaburzenia chodu [2].
W diagnostyce należy wziąć pod uwagę wynik badania serologicznego (test IgM) i ewentualnie amplifikacji genomu wirusa. Obraz z rezonansu magnetycznego ujawnia zmiany w istocie czarnej. Różnicowanie podobne jak w przypadku końskiego niezapalenie mózgu [2].
Końskie zapalenie mózgu
Możliwości leczenia i profilaktyka
Nie ma skutecznego leczenia zapalenia mózgu wywołanego wirusem Saint Louis. Zalecane jest postępowanie objawowe, jak w przypadku innych postaci zapalenia mózgu [2, 3, 4].
Zapobieganie infekcjom wirusem Saint Louis odbywa się przez niszczenie przenosicieli wirusa i unikanie kontaktu z nimi oraz ochronę przed ukąszeniami. Należy ograniczyć przebywanie w godzinach wieczornych i porannych w miejscach żerowania komarów, a także zadbać by w najbliższym otoczeniu nie znajdowały się oczka wodne, fontanny, donice z kwiatami, czy poidła dla zwierząt. Jeśli jednak nie jest to możliwe, trzeba zadbać o właściwy ubiór podczas spacerów (długi rękaw i nogawki), zastosowanie repelentów i świec odstraszających komary, systematyczną wymianę wody w zbiornikach z wodą (np. wiadra i beczki z deszczówką) i sadzawkach, systematyczną wymianę ziemi w donicach z kwiatami oraz zamontowanie moskitier w oknach i drzwiach. Działania te mają na celu ograniczenie wabienia, ryzyka ukąszeń i rozmnażania się komarów. Nie ma żadnej szczepionki przeciwko zapaleniu mózgu Saint Louis [2, 3, 5].
Opracowano na podstawie:
