Artykuł w sierpniowym Molecular Psychiatry donosi o badaniach przeprowadzonych na grupie psychopatów, które wykazały znaczące różnice we włóknach istoty białej - w szczególności tzw. pęczku haczykowatym - będącej łącznikiem między wcześniej już wiązanymi z psychopatią regionami mózgu: jądra migałowatego czy kory oczodołowo-czołowej.

Grupa naukowców brytyjskich z Instytutu Psychiatrii w King's College London wyselekcjonowała grupę badanych, którzy spełniali warunek diagnozy psychopatii (mierzonej skalą psychopatii Hare'a PCL-R z wynikiem ponad 25 punktów) oraz dopuścili się poważnych zachowań kryminalnych, takich jak gwałty, czy morderstwa. Jako metodę badawczą zastosowano obrazowanie tensora dyfuzji - specyficzne sekwencje neuroobrazowania umożliwiające badanie zmian w połączeniach istoty białej. Analogiczne badanie przeprowadzono naturalnie na grupie kontrolnej nie-psychopatów, którą dobrano aby miała podobny przekrój wieku oraz IQ.

Wyniki badań przekroczyły oczekiwania samych badaczy. Nie tylko mikrostruktura pęczka haczykowatego u psychopatów znacząco różniła się od tej u grupy kontrolnej, ale głębokość zmian korelowała z wynikiem diagnostycznym psychopatii (okazało się, że zmiany były silniejsze wraz z wyższym wynikiem w PCL-R).

Kierownik badań, dr Michael Craig zapowiada, że to badanie jest tylko częścią większego programu mającego na celu identyfikację i zrozumienie neurologicznych podstaw tego zaburzenia oraz nakreślenie możliwych dróg jego leczenia.