Badania norweskich naukowców wskazują na korelację pomiędzy niskim poziomem witaminy D, a występowaniem psychozy - szczególnie z odczuciami negatywnymi i depresyjnymi

Witamina D (struktura przestrzenna witaminy D3 obok) jest grupą rozpuszczalnych w tłuszczach steroidowych organicznych związków chemicznych, o wielu różnorodnych i ważnych funkcjach fizjologicznych, z których podstawową jest wpływ na gospodarkę wapniowo-fosforanową oraz budowę kośćca. Pierwotnie nazwana była witaminą A - od łacińskiego słowa antyrachitic, ponieważ chroniła oraz leczyła krzywicę i osteoporozę.

Istnieją dwie podstawowe formy witaminy D, różniące się przede wszystkim budową łańcucha bocznego:

ergokalcyferol (witamina D2), naturalnie występujący w organizmach roślinnych/drożdżach;
cholekalcyferol (witamina D3), naturalnie występujący w organizmach zwierzęcych.
Badania zespołu Akiaha Ottesena Berga z Uniwersytetu w Oslo wskazują, że niedobór witaminy D ma związek z pewnymi psychicznymi objawami w zakresie afektu i postrzegania.

Jak powiedział Berg w wypowiedzi dla Reuters Health:
"Ma to szczególne znaczenie ponieważ leczenie jest nie tylko łatwe, ale może być również bardzo korzystne dla aktualnego stanu zdrowia pacjentów".

Badacze przebadali 67 imigrantów i 66 Norwegów z psychozami oraz u 177 imigrantów i 869 Norwegów bez objawów psychozy. U przeszło 80 procent imigrantów z psychozą i 52 procent Norwegów z psychozą stwierdzono niewystarczający lub obniżony poziom 25-hydroksywitaminy D (poniżej 50 nmol/L). Najniższy poziom zaobserwowano u imigrantów z Afryki i Azji w miesiącach jesiennych i zimowych.

25-hydroksywitamina D jest laboratoryjnym wykładnikiem zaopatrzenia organizmu w witaminę D (określa się poziom 25-hydroksywitaminy D w surowicy krwi).

Poziom 25-hydroksywitaminy D był znacząco niższy u psychotycznych Norwegów w porównaniu z grupą kontrolną. Nie był jednak niższy u psychotycznych imigrantów.

Poziom 25-hydroksywitaminy D w surowicy wykazywał negatywną korelację z:

objawami pasywnego/apatycznego wyobcowania społecznego i dezorientacji,
opóźnieniem rozwoju psychomotorycznego,
dolegliwościami somatycznymi,
brakiem energii fizycznej.
Nie zaobserwowano korelacji pomiędzy poziomem 25-hydroksywitaminy D a objawami manii.

Analiza liniowa wielokrotnej regresji wykazała, że znaczna część różnic w poziomie 25-hydroksywitaminy D dawała się wytłumaczyć pochodzeniem badanego i sezonem pobierania próbek krwi, lecz nie wiekiem i płcią.