Osoby zażywające kokainę wykazują obniżoną aktywność przedniej części kory zakrętu obręczy podczas wykonywania zadań wymagających kontroli zachowania i emocji.

Rita Goldstein przeprowadziła eksperyment z udziałem osób zażywających kokainę oraz wolnych od tego nałogu. Zadaniem badanych było naciśnięcie guzika o odpowiednim kolorze w reakcji na pojawiające się na ekranie słowo. Były to słowa neutralne oraz związane z zażywaniem narkotyków. W części zadań za każdą szybką i poprawną reakcję badani byli wynagradzani sumą 50 - 75 centów. Aktywność mózgów osób badanych monitorowano za pomocą fMRI.
Podczas wykonywania zadań osoby stosujące kokainę wykazywały obniżoną aktywność przedniej części kory zakrętu obręczy, odpowiedzialnej za kontrolę zachowania. Działo się tak nawet wówczas, gdy poziom wykonania był taki sam, jak osób nie zażywających narkotyku. Aktywacja tej okolicy była u osób zażywających kokainę najniższa podczas zadań najmniej interesujących i motywujących - nie wynagradzanych pieniężnie i przy wyświetlaniu neutralnych słów. Najniższą aktywację wykazywały osoby najczęściej zażywające kokainę w ciągu trzydziestu dni poprzedzających test.
Osoby z grupy eksperymentalnej wykazywały również obniżoną aktywność innego fragmentu przedniej części kory zakrętu obręczy, który zazwyczaj staje się mniej aktywny podczas skutecznego tłumienia emocji. Obniżenie aktywności było najwyraźniejsze, gdy osoby zażywające kokainę wykonywały zadania ze słowami dotyczącymi nałogu oraz wynagradzane pieniężnie. U osób z grupy kontrolnej aktywność tej okolicy nie zmieniała się istotnie. Spadek aktywności tej okolicy mózgu jest odpowiedzialna za wyciszenie silnych, nieprzyjemnych emocji. Obniżenie aktywności u osób zażywających kokainę wskazuje, że aktywnie starały się one stłumić sztucznie wywołany głód narkotykowy. Osoby doświadczające największej potrzeby narkotyku miały jednocześnie największą trudność ze stłumieniem aktywności tej okolicy.
Wyniki badania wskazują, że u osób zażywających kokainę osłabione jest działanie mózgowych mechanizmów kontroli zachowania i emocji. Terapia powinna się zatem skupiać na poprawie aktywności tych okolic mózgu, niezależnie, czy obniżenie aktywności jest skutkiem, czy przyczyną nałogu.