Co znaczy, że diagnoza została przeprowadzona poprawnie? To skomplikowany temat. Jej celem ma być ustalenie, na jaką chorobę cierpi pacjent oraz podjęcie adekwatnych środków jej zwalczenia. Na tym jednak nie koniec. W przypadkach ciężkich stanów, jak udar mózgu, należy jeszcze dysponować narzędziami określenia skuteczności podjętych interwencji. Opracowuje się w tym celu różnorakie narzędzia. W przypadku udaru mózgu narzędziem takim jest skala TICI (ang. Thrombolysis in Cerebral Ischemia scale)[1]. Udar mózgu wiąże się z częściowym lub całkowitym zatorem tętnic. Metodą leczenia udaru w ostrej fazie niedokrwienia jest mechaniczna trombektomia, czyli bezpośrednie usunięcie skrzepliny ze światła tętnicy[2]. Skala TICI ma służyć lekarzowi do oceny przepływu krwi w tętnicach. W zmodyfikowanej wersji z 2013[3] TICI składa się z 4 stopni: 0 - braku przepływu, 1 -  upośledzone, lecz postępujące przywrócenie przepływu, 2a – postępujące przywrócenie krążenia w obszarze mniej niż połowy arterii, 2b – postępujące przywrócenie krążenia w obszarze więcej niż połowy arterii, 3 – całościowe postępujące przywrócenie krążenia krwi.

Obowiązujące rekomendacje wymagają, by lekarze pacjentów po udarze mózgu po przeprowadzeniu mechanicznej trombektomii osiągali stopień 2b lub 3 w zmodyfikowanej skali TICI. Zespół hiszpańskich naukowców zwraca jednak uwagę, że istnieją doniesienia o istotnie lepszej kondycji pacjentów osiągających stopień 3 niż pacjentów ze stopniem 2b. Ángel Chamorro wraz ze współpracownikami przewidują, że ustalenie tego, czy pacjenci opisywani stopniem 3 w zmodyfikowanej skali TICI rzeczywiście wykazują znaczną poprawę w stosunku do stopnia 2b, czy też nie, może wpłynąć na zmianę obowiązujących rekomendacji. W tym celu proponują retrospektywne badanie porównawcze z udziałem pacjentów ze Szpitala Klinicznego w Barcelonie z lat 2010-2016[4].

Pacjenci włączani do badania musieli spełniać szereg warunków. Po pierwsze, przechodzili zawał w obszarze przedniego unaczynienia mózgu. Przed zabiegiem mechanicznej trombektomii zostali poddani badaniu tomografem komputerowym, po wystąpieniu pierwszych objawów udaru przeszli obrazowanie rezonansem magnetycznym, zaś oceny stanu funkcjonalnego po 90 dniach dokonano na podstawie zmodyfikowanej skali Rankina. W końcu, po zakończeniu procedury trombektomii ich stan określono na stopień 2b lub 3 w zmodyfikowanej skali TICI. Spośród 347 pacjentów Szpitala w Barcelonie poddanych trombektomii, 125 spełniało powyższe kryteria i zostało włączonych do badania naukowców. Wśród nich stan 51 (41%) pacjentów został oceniony na stopień 2b w zmodyfikowanej skali TICI, zaś 74 (59%) na stopień 3. Powstałe w ten sposób wykazywały wystarczające podobieństwo pod kątem demografii, wskaźników ryzyka oraz lokalizacji zatorów tętniczych.

We wnioskach z badania porównawczego Chamorro i współpracownicy odnotowali dużo lepszy stan pacjentów poddanych trombektomii, który przypisano stopień 3 w zmodyfikowanej skali TICI. Na 90 dni po interwencji w świetnej kondycji znajdowało się 41 spośród 74 pacjentów ze stopniem 3. To znacząco więcej w porównaniu z 18 pacjentami z grupy ze stopniem 2b. Ponadto, pacjenci ze stopniem 3 wykazywali dużo mniejszy obszar martwicy niedokrwiennej (ang. infarct volume). Ostatecznie po skontrolowaniu pozostałych obecnych w badaniu zmiennych, osiągnięcie stopnia 3 w zmodyfikowanej skali TICI dublowało szanse pacjentów na pełne funkcjonowanie po przebytym udarze. Stąd hiszpańscy badacze wyciągają wniosek, że sukces terapeutyczny w leczeniu pacjentów po przebytym udarze mózgu metodą mechanicznej trombektomii powinien być mierzony jedynie osiągnięciem stopnia 3 w zmodyfikowanej skali TICI. Czy doprowadzi to do zmian w rekomendacjach? Zobaczymy.