Oparta na zasadzie sprzężenia zwrotnego metoda treningu określana jako biofeedback służy do rozwijania kontroli nad własnym umysłem i ciałem.

Metoda została opracowana przez Amerykańskie Centrum Badań Kosmicznych w celu trenowania umiejętności kontrolowania emocji i stresu przez astronautów w czasie misji kosmicznych. Obecnie biofeedback stał się bardzo popularną metodą pracy w psychologii zarówno negatywnej (psychoterapia) jaki i pozytywnej (treningi rozwojowe).

W artykule pt. Trening z kosmosu Anna Machnowska przedstawia pogląd, że biofeedback może być stosowany jako metoda leczenia zaburzeń psychosomatycznych (co nie dziwi), ale także chorób neurologicznych. Jak pisze autorka:

„Co daje Biofeedback?
zwiększa koncentrację i zdolność samokontroli
uczy przewidywać reakcje organizmu
pomaga zwalczać tremę
poprawia szybkość zapamiętywania
uczy relaksu
przywraca komfort życia przy migrenowych bólach głowy, zaburzeniach snu
pomaga w leczeniu uzależnień
wspomaga rehabilitację po operacjach mózgu, udarze, opóźnia postęp chorób Parkinsona i Alzheimera”.

Szczególnie ciekawe, pod kątem efektywności terapii, są ostatnie podane schorzenia.
Niestety autorka nie przytacza żadnych badań na poparcie swojego poglądu, nie odsyła też do żadnej stosowanej literatury.
Czy rzeczywiście biofeedback daje wyniki kliniczne w przypadku takich schorzeń jak choroba Parkinsona lub choroba Alzheimera?