Jeszcze w 2014 roku w Behavioural Neurology opublikowano artykuł opisujący studium przypadku kobiety z objawami zespołu Gerstmanna. Co w tym niezwykłego?
Okazuje się, że pacjentka oprócz charakterystycznych dla tego schorzenia cech przejawia zaburzenie nazwane przez autorów publikacji dys-sudokią. Prościej mówiąc - nie może poradzić sobie z popularną łamigłówką wypełniając cyframi poszczególne kratki odpowiednimi cyframi
Pacjentka, która już od długiego czasu cierpiała z powodu migreny i ubytków w przegrodzie międzyprzedsionkowej zaczęła nagle wykazywać trudności w rozwiązywaniu japońskiej łamigłówki - sudoku. Problemem okazało się nie tylko liczenie, ale też prawidłowe operowanie długopisem. Na częściowo zapisanej kartce widać nieporadne próby wpisania cyfr w kratki; pismo pacjentki było bardzo nieczytelne, ponadto cyfra "3" wyglądała jak jej odbicie lustrzane.
Przed wyruszeniem do szpitala badana próbowała ogolić nogi, lecz ta, zdawałoby się prozaiczna, czynność również sprawiała trudności. Największy problem stanowiła lewa noga.
Podczas pobytu w szpitalu kobieta mówiła płynnie, nie miała kłopotów z czytaniem ani rozpoznawaniem i nazywaniem swoich palców, jednocześnie trudności w pisaniu utrzymywały się. Przykładowo - mając zamiar napisać cyfrę "5" napisała "15"; zmieniała również niektóre litery w poszczególnych słowach. Zaskakujące jest to, że pacjentka momentami zdawała się sprawnie posługiwać lewą ręką podczas gdy w rzeczywistości zawsze była praworęczna (Bhattacharyya, Cai i Klein, 2014).
Lekarze doszli do wniosku, że w tym przypadku mają do czynienia z pseudo ciemieniowym zespołem wraz z dys-sudokią, które są wynikiem udaru lewych okolic tylnej części wyspy. Dotychczasowo zaburzenia, które przejawiała pacjentka (dysgrafia, dyskalkulia) nie były kojarzone z uszkodzeniami wyspy i jej okolic; nie można też powiedzieć, że to typowy zespół Gerstmanna - dlatego autorzy używają określenia "częściowy" i "wraz z...".
Badanie rezonansem magnetycznym wykazało nietypowo zmniejszoną dyfuzyjność oraz udar niedokrwienny w tylnej części wyspy i części skroniowej wieczka. MRI ponadto pozwoliło zauważyć znaczne różnice między mózgiem pacjentki, a mózgiem zdrowym. Szczególnie zauważalne były one w miejscu udaru, regionach podkorowych i przykomorowej istocie białej (Bhattacharyya, 2014).
Źródło:
Bhattacharyya, S., Cai, X., Klein, J. (2014). Dyscalculia, Dysgraphia, and Left-Righ Confusion from a Left Posterior Peri-Insular Infarct. Behavioural Neurology, V. 2014.
|
|
|
|
|
|
